'Bizimle gelecek arasında bir Jean-Luc Nancy'

Jean-Luc Nancy İstanbul'da aramızdaydı. Sadece bizimle birlikte nefes alıp vermiyordu, aynı zamanda bizimle gelecek arasında duruyordu.
Geleceğin kestirilemezliği ve sonsuz olanakları arasından bize sesleniyor, dünyayı ve varoluşu anlamlandırmamıza yardımcı oluyordu. O etraftayken ya da biz onun etrafındayken farklı bir şeyin, hiçbir şeyle karşılaştırılamaz bir karşılaşmanın meydana geldiğinin bilincindeydik. Bir filozofun düşünmesine eşlik eden bir bedenin özel varlığı mekânda fazlasıyla hissediliyor, bizleri varoluşumuz temelinde bir iyimserliğe çekiyordu.

Jean-Luc Nancy, demokrasi ile politik olan arasında ayrım yaparken demokrasinin hazır bir bilinç, bir normlar silsilesi ya da yasal düzenlemelerin içeriği ya da onların aktarımı ile elde edilemeyeceğini, şu an adına demokrasi denen şeyin hiç de demokrasi olmadığını aktarıyordu. Bu duruma Türkiye de dahildi elbette.
Demokrasi sürekli aranan, ona doğru gidilen ve bir “ile olmanın” ortaklığında ortaya çıkacak bir var-oluş, ortak-oluş ekonomisiydi. Nancy’nin Demokrasi’nin Hakikati adlı eserinde belirttiği gibi: Demokrasi biçim, kurum, sosyal ve politik rejim olmaktan önce ilkin bir ruhtur.

Sol’un Batı’da ve genel olarak dünyanın büyük bir kısmında giderek zayıflamasından bahsederken, her şeyin ekonomik bir ilişkiler ağına indirgenmesine ve para ile ölçülebirliliğin kapitalizm üzerinden demokrasi gibi sunulmasına şiddetli itirazlar yöneltiyordu Jean-Luc Nancy. Sol’un demokrasiyi, her türlü hiyerarşiden, dayatmacı hakikat rejiminden ve teokrasiden çekip çıkararak, yepyeni bir hümanizma temelinde yeniden keşfetmesini öneriyordu.
Komünizmin bir ideoloji olarak değil ama bir fikir olarak demokrasiyi şekillendirebilmesi üzerinde duruyordu. En sarsıcı söylemlerinden birisi ise demokrasinin henüz yeni başlamakta olduğuydu. Demokrasi hiç de öyle aranıp bulunmuş ve insanlığın onunla işini bitirdiği bir ruh, rejim değildi.